Non-verbale communicatie is het proces van het uitwisselen van informatie door middel van gedrag. Voorbeelden zijn blik, gebaar, gezichtsuitdrukking, aanraking en uiterlijk. Je moet iemand een soort code hebben gegeven om ergens vandaan te komen met slechts een knikje of een blik in de ogen. Dat is een voorbeeld van non-verbale communicatie. Deze vorm van communicatie wordt vaak lichaamstaal genoemd.
Soorten non-verbale communicatie en voorbeelden
Trieste gezichtsuitdrukkingen kunnen worden gebruikt als non-verbale communicatie De essentie van communicatie is het overbrengen van informatie. Dit doel kan dus niet alleen met woorden worden bereikt, maar ook door non-verbale communicatie die in verschillende typen kan worden onderverdeeld. Hier is een verdere uitleg voor u.
1. Gezichtsuitdrukkingen
Gezichtsuitdrukkingen zijn de meest gebruikte vorm van non-verbale communicatie. In feite kennen we niet zelden al de informatie die door de andere persoon zal worden overgebracht, zelfs voordat hij woorden gebruikt, gewoon door naar zijn gezichtsuitdrukkingen te kijken. Een glimlach of een frons kan bijvoorbeeld al veel informatie van de ander opleveren.
2. Oogblik
Eye gaze speelt een belangrijke rol in non-verbale communicatie. Van de manier waarop je kijkt, staart of zelfs knippert, kun je daadwerkelijk informatie verzenden. Als je bijvoorbeeld iemand ziet die je leuk vindt, zal de knipperfrequentie toenemen en de pupil groter worden. Ondertussen kun je aan de manier waarop je naar iemand kijkt, gevoelens als haat of liefde zien. Ook zaken als het niet kunnen houden van oogcontact kunnen worden gezien als een teken dat iemand liegt. Ogen kunnen dus veel over een persoon vertellen.
Lees ook:10 feiten over Indonesische oogkleur
3. Gebaren
Gebaren of lichaamsbewegingen zijn een van de gemakkelijkste vormen van non-verbale communicatie om te lezen. Voorbeelden van non-verbale communicatie met gebaren zijn wijzen, zwaaien of een bepaald aantal cijfers laten zien. Dit zijn zeker dingen die we heel vaak doen als we communiceren. In feite kan dit een hulp zijn wanneer verbale communicatie niet mogelijk is. Als we bijvoorbeeld naar het buitenland gaan en de taal van de ander niet begrijpen, dan kunnen we die met gebaren overbrengen en kan de informatie toch goed worden overgebracht.
4. Raak . aan
Van de aanraking die we ontvangen of aan anderen geven, kan verschillende informatie worden overgebracht. Aanraking duidt op vriendelijkheid, uitnodiging of zelfs een teken van gevaar. Voorbeelden van non-verbale communicatie met aanraking in het dagelijks leven zijn handen schudden of op de arm of schouder kloppen.
Uiterlijk verraadt veel informatie over ons.
5. Uiterlijk:
De manier waarop we ons kleden, de keuze van het kapsel, de kleur die we dragen, worden ook opgenomen als een vorm van non-verbale communicatie. Want het blijkt dat uiterlijk onze reacties, interpretaties en oordelen van anderen kan bepalen. Vice versa. Je moet andere mensen stiekem op hun uiterlijk hebben beoordeeld. Dat is de reden,
eerste indruk is het belangrijkste. Want bij die eerste ontmoeting zullen mensen die ons net hebben ontmoet informatie over ons verzamelen van wat ze zien. Toch zal de informatie die door elk type uiterlijk wordt overgebracht, ook anders zijn, afhankelijk van de sociale en culturele omstandigheden die worden aangenomen.
6. Paralinguïstiek
Paralinguïstiek is het non-verbale aspect van het spraakproces. Voorbeelden zijn de toon van de spraak, de snelheid, het volume van onze stem. Het is dit non-verbale aspect dat helpt om de gesproken woorden context te geven. Dit aspect wordt gewoonlijk aangeduid als:
parataal. Toon, snelheid, het volume van de spraak die erin zit. Dit non-verbale aspect geeft context aan het gesproken woord. Een hoog stemvolume wordt bijvoorbeeld meestal gebruikt om een emotioneel punt over te brengen. Vervolgens wordt een laag stemvolume gecombineerd met een droevige gezichtsuitdrukking gebruikt om het droevige nieuws over te brengen.
7. Proxemic
Dit type non-verbale communicatie verwijst naar de afstand en plaats tijdens interactie. De afstand en plaats van interactie zijn verdeeld in 4 zones, namelijk openbare, sociale, persoonlijke en intieme zones. Hoe verder of dichter de afstand tussen ons en de ander, de interactie die plaatsvindt zal anders zijn. In openbare zones die communicatie mogelijk maken op een afstand van ongeveer 4 meter, zijn interacties die plaatsvinden meestal formeel en onpersoonlijk. Ondertussen worden interacties op een afstand van minder dan 1 meter in de intieme zone meestal alleen gedaan met familie, beste vrienden of partners.
Lees ook:Soorten interferentie die kunnen optreden tijdens het communiceren
8. kronieken
Tijd kan het optreden van communicatie beïnvloeden en dit is opgenomen in het type non-verbale communicatie
chronisch.Zo heeft communicatie in de ochtend meer aandacht nodig, zodat informatie goed kan worden overgebracht. Want over het algemeen zijn we niet helemaal klaar voor de dag. Aan de andere kant, wanneer we communiceren of communiceren, kunnen onze stemmingen en interesses ons bewustzijn van de timing van de communicatie beïnvloeden. Een voorbeeld van dit soort non-verbale communicatie is dat wanneer we ons op een saai forum bevinden, de tijd langzamer lijkt te lopen. Ondertussen, als de activiteiten leuk zijn, lijkt de tijd sneller voorbij te gaan.
9. Artefacten
Een object of objecten, evenals afbeeldingen kunnen ook worden gebruikt als een hulpmiddel om non-verbaal te communiceren. Deze objecten of afbeeldingen worden artefacten genoemd. Een voorbeeld van deze vorm van communicatie is wanneer je een profielfoto plaatst of bepaalde afbeeldingen uploadt op social media. De foto heeft de kijker informatie gegeven over bijvoorbeeld wie je bent en de dingen die je leuk vindt. Een ander voorbeeld zijn uniformen. Wanneer iemand een politie-uniform, legeruniform of doktersjas draagt, kunnen we gemakkelijk het beroep van die persoon achterhalen. Indiening van deze informatie, is ook ingevoerd als een vorm van non-verbale communicatie. [[Gerelateerd artikel]]
Het belang van non-verbale communicatie in het dagelijks leven
Gebaren, blikken van de ogen, tot gebaren die mensen die met u communiceren zullen helpen om uw bezorgdheid om hen te beoordelen. Of om er zeker van te zijn dat je echt luistert en de waarheid vertelt. Wanneer non-verbale communicatie in harmonie is met uw woorden, zal er vertrouwen en duidelijkheid zijn in het hele communicatieproces. Aan de andere kant, als verbale en non-verbale communicatie niet synchroon lopen, zullen achterdocht, spanning of verwarring tussen de twee mensen die communiceren toenemen. Voor degenen onder u die uitstekende communicators willen zijn, is het leren van non-verbale communicatie absoluut legaal. Leer niet alleen wat andere mensen doen, maar ook jezelf. Non-verbale communicatie is ook een belangrijk aspect van het dagelijks leven. Bij het verzorgen en opvoeden van kinderen zijn non-verbale aspecten zoals aanraking en knuffels bijvoorbeeld erg belangrijk om genegenheid tussen ouders en kinderen over te brengen. Een ander voorbeeld dat non-verbale aspecten vereist, is bij het kiezen van een partner of het reageren op gevaarlijke omstandigheden. Stel bijvoorbeeld dat u een bepaald gebaar laat zien om een bericht te sturen waarin u om hulp wordt gevraagd. Daarom wordt van ons verwacht dat we informatie beter kunnen overbrengen en begrijpen door de soorten non-verbale communicatie te kennen.
Trieste gezichtsuitdrukkingen kunnen worden gebruikt als non-verbale communicatie De essentie van communicatie is het overbrengen van informatie. Dit doel kan dus niet alleen met woorden worden bereikt, maar ook door non-verbale communicatie die in verschillende typen kan worden onderverdeeld. Hier is een verdere uitleg voor u. 
Uiterlijk verraadt veel informatie over ons. 
