Ogen zijn vensters naar de wereld die ons in staat stellen om de schoonheid van de natuur te zien en om te communiceren met de mensen om ons heen. Sommige mensen kunnen echter moeite hebben om duidelijk te zien, zodat het beeld van objecten er wazig uitziet. Problemen met het scherpstellen van het gezichtsvermogen worden brekingsfouten genoemd, die worden onderverdeeld in bijziendheid en verziendheid en verziendheid. Bijziendheid zelf wordt ook vaak verward met verziendheid. Dus, wat is het verschil tussen bijziendheid en verziendheid en verziendheid?
Het verschil tussen bijziendheid en verziendheid
Een van de belangrijkste verschillen tussen bijziendheid en verziendheid is de oorzaak. Zoals de naam al doet vermoeden, is bijziendheid, oftewel bijziendheid, een aandoening van de oogfocus die wazig zicht veroorzaakt bij het kijken naar verre objecten. Bijziendheid treedt op wanneer de afstand tussen het hoornvlies en het netvlies te groot is, zodat invallend licht voor het netvlies valt. [[gerelateerde artikelen]] Verziendheid, ook wel hypermetopie genoemd, is een stoornis van de oogfocus die het voor een persoon moeilijk maakt om objecten van dichtbij duidelijk te zien.Mensen met problemen met verziendheid kunnen objecten die ver weg zijn daadwerkelijk zien zonder te fronsen. Bijziendheid wordt veroorzaakt door een hoornvlies dat te plat of niet gebogen genoeg is, de ooglens niet dik genoeg is of de oogbol te kort is. Dit zorgt ervoor dat het licht dat het oog binnenkomt, zich achter het netvlies van het oog concentreert. Het netvlies is een heel dun laagje aan de achterkant van de oogbol. De functie van het netvlies is om licht te ontvangen en het naar de hersenen te sturen om te worden verwerkt tot beelden die we kunnen zien. In het ideale geval kan licht dat het oog binnenkomt precies door het netvlies worden opgevangen; valt niet voor of achter het netvlies.
Vergelijking van het aantal verziende en verziende mensen in de wereld
Volgens de WHO-website hebben naar schatting ongeveer 153 miljoen mensen wereldwijd refractieafwijkingen. Bijziendheid wordt geschat op 27% van de totale wereldbevolking (1.893 miljoen mensen) en verziendheid is eigendom van 25 procent van de wereldbevolking. Het aantal gemelde gevallen van bijziendheid is zo hoog als 70-90% in sommige Aziatische landen, 30-40% in Europa en de Verenigde Staten en 10-20% in Afrika. Er werd ook opgemerkt dat gevallen van verziendheid meestal werden gevonden in Oost-Azië, zoals China, Japan en de Republiek Korea, evenals in Zuidoost-Azië, met name Singapore. Ondertussen werden de hoogste gevallen van bijziendheid gevonden bij kinderen en volwassenen in Amerika.
Het verschil tussen bijziendheid en verziendheid
Bijziendheid of bijziendheid is een zichtprobleem waarbij u objecten die dichtbij zijn duidelijk kunt zien, maar als ze ver weg zijn, lijken ze wazig. Aan de andere kant is verziendheid een focusprobleem dat het zicht wazig maakt bij het kijken naar objecten van dichtbij. Het verschil tussen bijziendheid en verziendheid is echter niet alleen dat. Naast wazig zicht bij het bekijken van objecten op afstand, kan algemene bijziendheid ook het volgende omvatten:
- Een oog dichtknijpen of dichtknijpen om in de verte duidelijk te kunnen zien.
- Hoofdpijn door vermoeidheid van de ogen.
- Moeite met zien tijdens het rijden, vooral 's nachts.
- Dichter bij de televisie, het grote scherm of op de stoelen op de eerste rij moeten zitten.
- Lijkt zich niet bewust van objecten op afstand.
- Knipper te vaak.
- Overmatig wrijven van de ogen, meestal om te proberen de focus van het gezichtsvermogen te "bijstellen".
Bij mensen met bijziendheid, oftewel plus oog in een mild niveau, zijn de symptomen mogelijk niet zo uitgesproken. Sommige mensen kunnen objecten ver en dichtbij nog steeds duidelijk zien. Maar na verloop van tijd kunt u kenmerken van bijziendheid ontwikkelen, zoals:
- Wazig zien op normale leesafstand.
- Moeite om details van dichtbij te zien, zoals het lezen van woorden, zinnen, enzovoort.
- Silhouetten van nabije objecten lijken wazig.
- Pijnlijke ogen (vermoeide ogen).
- Rusteloosheid en vermoeidheid.
- Je moet je ogen dichtknijpen om beter te kunnen zien, of het object dat je wilt zien heel dicht bij het oog brengen.
- Moeite met concentreren of scherpstellen op objecten die dichtbij zijn.
- Hoofdpijn of duizeligheid na het lezen.
- Sommige kinderen die verziend zijn, kunnen scheelzien (scheelzien), als het geval erg ernstig is.
Visuele stoornissen komen zeer vaak voor. Bijziendheid en verziendheid kunnen door mensen van alle leeftijden worden ervaren, maar ze verschijnen meestal in de kindertijd. Bijziendheid begint meestal op de leeftijd van 8-12 jaar. [[Gerelateerd artikel]]
Het verschil tussen bijziendheid en verziendheid
Zoals hierboven vermeld, wordt verziendheid ook vaak verward met verziendheid. Een ding dat de twee het meest onderscheidt, is dat als bijziendheid door alle leeftijden kan worden ervaren en vroeg begint, verziendheid meestal wordt ervaren op de leeftijd van 40 jaar en ouder. Bijziendheid, ook bekend als presbyopie, maakt deel uit van het natuurlijke verouderingsproces waarbij het oog geleidelijk zijn vermogen verliest om zich op nabije objecten te concentreren. Bijziendheidsproblemen kunnen verergeren tot rond de leeftijd van 65 jaar. Deze verergering van de symptomen wordt veroorzaakt door de veroudering van de spieren en de ooglens, waardoor het steeds moeilijker wordt om het zicht te concentreren. [[gerelateerd-artikel]] Veroudering zorgt ervoor dat de spieren en lens van je oog verharden waardoor het minder flexibel wordt. Als gevolg hiervan kan de lens niet langer vervormen om scherp te stellen op close-up objecten. Over het algemeen verschillen verziendheid en verziendheid niet veel van elkaar. Bijziendheid (presbyopie) en verziendheid (hypermetropie) maken het moeilijk voor een persoon om objecten dichtbij te zien. Bijziendheid en verziendheid kunnen ook leiden tot hoofdpijn en vermoeidheid van de ogen. Het verschil is dat mensen met verziendheid het gevoel kunnen hebben dat de bovenstaande symptomen verergeren als ze moe zijn of in een kamer met weinig licht.
Het verschil in hoe om te gaan met bijziendheid, verziendheid en verziendheid
Een oogonderzoek kan helpen bij het opsporen van brekingsfouten. De arts zal vloeistof druppelen om het oog te verwijden, zodat de binnenkant van het oog gemakkelijker te onderzoeken is. Uw arts zal verschillende instrumenten en lenzen gebruiken om uw oog te onderzoeken. Na het onderzoek kan de arts vaststellen welk brandpuntsprobleem u daadwerkelijk ervaart en de juiste behandeling aanbevelen. Patiënten met hypermetropie (verziendheid) en verziendheid (presbyopie) kunnen over het algemeen geholpen worden met een plus-lens bril. Voor mensen met bijziendheid (bijziendheid) kan hun zicht worden geholpen door een concave bril of minuslenzen. Een concave bril wordt gebruikt om mensen met bijziendheid te helpen objecten te zien die ver weg zijn. Patiënten met bijziendheid en verziendheid kunnen ook worden geholpen door contactlenzen te dragen die specifiek zijn voorgeschreven door artsen. Naast het gebruik van visuele hulpmiddelen, is een ander alternatief voor de behandeling van verziendheid en verziendheid het ondergaan van oogchirurgie, zoals:
- Laserondersteunde subepitheliale keratectomie (LASEK) , een operatie waarbij een laser wordt gebruikt om de buitenkant van het hoornvlies te hervormen en de buitenste beschermende laag van het hoornvlies te vervangen.
- Fotorefractiefkeratectomie (PRK) Een operatie hervormt niet alleen het hoornvlies, maar verwijdert ook de buitenste beschermende laag van het hoornvlies en vervangt niet de buitenste beschermende laag van het hoornvlies.
- Laserondersteunde in situ keratomileusis (LASIK) , chirurgie gebruikt een laser om de inkeping van het hoornvlies van het oog te corrigeren.
Wanneer moet u een arts raadplegen?
Als u het moeilijk vindt om objecten dichtbij of veraf te zien, raadpleeg dan onmiddellijk een oogarts zodat deze de juiste behandeling kan krijgen. Zelfs als u niet visueel gehandicapt bent, moet u toch regelmatig oogonderzoeken ondergaan. Soms realiseert u zich misschien niet dat u een oogaandoening heeft. Zowel bijziendheid als verziendheid kunnen verergeren met de leeftijd of indien niet snel behandeld. Om bijziendheid en verziendheid op te sporen, moet u zo vroeg mogelijk regelmatig oogonderzoeken ondergaan, zoveel mogelijk vóór de leeftijd van 40 jaar. Op de leeftijd van 40-54 jaar kan een oogonderzoek elke twee tot vier jaar worden gedaan. Terwijl u op de leeftijd van 55-64 jaar bent, moet u uw ogen elke één tot drie jaar laten controleren. Als u ouder bent dan 65 jaar, moet u uw ogen elke één tot twee jaar laten controleren.
