Lymfeklier TB is TB die de lymfeklieren aanvalt. TB valt meestal de longen aan
pulmonaal tbc) maar deze ziekte kan ook andere organen aantasten (
extrapulmonaal tbc), zoals botten, hersenen, huid en lymfeklieren. Tuberculose van de lymfeklieren is ook bekend als tuberculeuze lymfadenitis en is de meest voorkomende extrapulmonale tuberculose. Het gebied van de lymfeklier dat wordt aangetast, is meestal de lymfeklier in de nek, hoewel het ook andere lymfekliergebieden kan aantasten, zoals de oksel of dij. TB van de lymfeklieren in de nek wordt scrofula genoemd.
Oorzaken van tbc-lymfeklieren
Net als longtuberculose wordt ook lymfekliertuberculose veroorzaakt door een bacteriële infectie
Mycobacterium tuberculosis. Echter, bacteriële infecties
mycobacterie anderen, zoals
Mycobacterium avium-intracellulare en
Mycobacterium kansasii, kan ook lymfekliertbc veroorzaken, vooral wanneer deze aandoening bij kinderen voorkomt. Deze infectie treedt meestal op als gevolg van het inademen van druppeltjes van iemand met actieve tuberculose. De bacteriën worden vervolgens ingeademd in de longen en verspreid naar de lymfeklieren in de nek. Er zijn verschillende aandoeningen die een persoon vatbaarder maken voor lymfeklier-TB, hier zijn er enkele:
- Mensen met een zwak immuunsysteem
- Wonen of wonen in een dichtbevolkte omgeving met slechte sanitaire voorzieningen
- Hiv hebt of hiv-therapie volgt
- Vrouwelijk geslacht
- Mensen die ondervoed zijn
- 30-40 jaar oud
Wat zijn de symptomen van lymfekliertuberculose?
Tuberculeuze lymfeklieren veroorzaken over het algemeen laesies en zwellingen of knobbels aan de zijkanten van de nek. Deze brokken zijn meestal rond en klein van formaat. Deze knobbels voelen niet warm of pijnlijk aan. De klontjes kunnen echter in de loop van de tijd groter worden en na een paar weken vocht, zoals pus, kunnen afscheiden. Deze klonten kunnen een of meer zijn. Naast gezwollen lymfeklieren kunnen er ook een aantal andere symptomen optreden bij mensen met klierziekte. Hier zijn er een paar:
- Koorts
- Niet lekker voelen
- 's Nachts zweten
- Gewichtsverlies ervaren zonder aanwijsbare reden
Hoe lymfeklier-TB te diagnosticeren?
Als u de bovengenoemde symptomen ervaart, wordt u geadviseerd een arts te raadplegen. Dit is belangrijk omdat lymfekliertbc kan blijven groeien en zich kan verspreiden en complicaties kan veroorzaken, zoals een ernstige infectie (sepsis) of het verschijnen van een fistel, een kanaal tussen de knobbels, wat een teken is dat de scrofula Erger: Artsen kunnen lymfekliertbc diagnosticeren door: lichamelijk onderzoek te doen is om direct de knobbel te zien, daarnaast zal de arts een tuberculinetest doen door een soort eiwit in uw lichaam te injecteren. Als er na de injectie een knobbel op de huid verschijnt, bestaat de mogelijkheid dat u tuberculose heeft. Deze test is echter niet altijd nauwkeurig. Daarom voeren artsen over het algemeen een biopsie uit op het gebied van de knobbel in de lymfeklier. Een biopsie is het nemen van een klein vloeistofmonster voor verder onderzoek in het laboratorium. Daarnaast kunnen scantests, zoals röntgenfoto's en bloedonderzoek, worden aanbevolen om de diagnose te bevestigen. [[Gerelateerd artikel]]
Hoe lymfeklier-tbc te behandelen?
Behandeling van lymfekliertuberculose duurt lang, ongeveer 6-12 maanden. Gedurende deze tijd kan de patiënt een combinatie van verschillende soorten antibiotica worden voorgeschreven, zoals isoniazide, rifampicine en ethambutol. Tijdens de behandelingsperiode kan de patiënt vergrote lymfeklieren of knobbels in andere gebieden ervaren. Dit is niet zeldzaam. Wanneer dit echter gebeurt, kan uw arts steroïde medicatie voorschrijven om pijn te verlichten en ontstekingen te verminderen. De chirurgische stap kan worden gekozen als behandeling met antibiotica geen optimaal resultaat geeft. Over het algemeen kan een persoon echter volledig herstellen van lymfekliertbc met de juiste behandeling. Lymfeklier-tbc is het tweede meest voorkomende type tbc na long-tbc. Deze ziekte tast over het algemeen de lymfeklieren in de nek aan. Deze ziekte moet zo vroeg mogelijk worden behandeld om geen complicaties te veroorzaken. Een goede behandeling kan leiden tot volledig herstel.
