Heb je ooit van het woord tegengif gehoord? Dit woord klinkt misschien bekend bij vergif. Wanneer een persoon vergiftigd is, moet hij een tegengif vinden. Omdat het tegengif het tegengif is. Wetenschappelijk gezien wordt tegengif gedefinieerd als een middel, medicijn, verbinding of stof die de effecten van gif of andere medicijnen kan neutraliseren. Tegengif kan voorkomen dat het gif het gif opneemt of voorkomen dat het gif gevaarlijker wordt.
Hoe werken antidota? Antidote kan werken door 4 hoofdmechanismen, namelijk:
- Actieve toxineniveaus verlagen
Een verlaging van het gifgehalte kan worden bereikt door zich aan het gif te binden. Deze binding kan specifiek of niet-specifiek zijn. Specifieke binding komt in verschillende vormen voor. Enkele voorbeelden van gevallen met specifieke binding zijn metaalchelaatvorming tijdens vergiftiging door zware metalen, het gebruik van DigiFab bij een overdosis dioxine, het gebruik van
hydroxycobalamine tijdens cyanidevergiftiging en gebruik
menselijke butyrylcholinesterase, dat is een soort enzym, voor het vergiftigen van organophostat (stof die vaak wordt gebruikt in pesticiden). Na specifieke binding kan het tegengif een inerte verbinding vormen die vervolgens uit het lichaam kan worden uitgescheiden. Aan de andere kant wordt bij niet-specifieke binding in het algemeen gebruik gemaakt van actieve kool, waar deze stof kan helpen bij het agglomereren van giftige stoffen en de effecten van toxines kan verminderen wanneer ze door de darmen worden verteerd.
Dit werkingsmechanisme kan plaatsvinden op enzymniveau of op receptorniveau. Op enzymniveau kan het tegengif de werking van bepaalde enzymen blokkeren of reactiveren. Een voorbeeld is het gebruik van ethylalcohol bij ethyleenglycolvergiftiging. De aanwezigheid van het tegengif concurreert met de giftige stof om het effect van het gif te verminderen, vooral wanneer er een nieuwe vergiftiging optreedt. Bij de receptor zijn de gewoonlijk gebruikte antidota flumazenil en naloxon. Flumazenil wordt vaak gebruikt bij vergiftigingen veroorzaakt door benzodiazepinen die het centrale zenuwstelsel kunnen verstoren. Naloxon wordt vaak gebruikt bij opioïde vergiftiging, een soort pijnstiller.
- Verminder giftige metabolieten
Metabolieten zijn producten van het metabolisme. In de loop van de tijd kunnen toxines door het lichaam zijn gemetaboliseerd of verwerkt. Op dit moment kan het tegengif nog worden gegeven. Antidota kunnen worden gebruikt om het lichaam van gifstoffen te ontdoen of ze om te zetten in een vorm die veiliger is voor het lichaam. Een voorbeeldgeval is het gebruik van
N-acetylcysteïne (NAC) voor paracetamolvergiftiging. NAC is om afzettingen van bepaalde stoffen in de lever te herstellen, zodat het de potentie heeft om leverziekte als gevolg van paracetamolvergiftiging te voorkomen.
- Ga de schadelijke effecten van gif tegen
Hier kan het tegengif worden gedaan door het effect van het gif te verminderen of door de manier waarop het gif werkt direct te bestrijden. Een voorbeeld van het verminderen van toxische effecten is het gebruik van atropine bij organofosfaatvergiftiging. Terwijl het voorbeeld tegen de werking van gif het gebruik van verschillende soorten vitamines is, zoals vitamine K bij een overdosis warfarine.
Wanneer moet een tegengif worden gegeven? Er is geen vaste tijd om een tegengif te geven. Antidota die werken door de absorptie van gif te verminderen of door zich aan gif te binden, zijn nuttiger wanneer ze onmiddellijk worden gegeven nadat een persoon is vergiftigd. Antidota met een manier om de effecten van toxische metabolieten te verminderen, kunnen echter op verschillende tijdstippen worden gegeven. Over het algemeen zijn er 4 toedieningsduren van tegengif, namelijk onmiddellijk na vergiftiging, binnen 1 uur, binnen 4 uur en niet gebonden aan een specifieke tijd. De duur van het tegengif kan ook variëren. Hoewel tegengif over het algemeen tijdelijk is, moet het in verschillende fasen worden gegeven of worden herhaald wanneer de vergiftigingssymptomen opnieuw optreden.
Is het geven van een tegengif effectief om vergiftiging te behandelen?
Tot nu toe is er onvoldoende bewijs om deze vraag te beantwoorden. Bij vergiftiging wordt echter een tegengif gegeven wanneer de voordelen opwegen tegen de risico's. Toediening van tegengif is niet 100% effectief en de kans op overlijden of complicaties als gevolg van vergiftiging blijft bestaan, ook al heeft de patiënt een tegengif gekregen. Tegengif is elke stof of elk medicijn dat kan worden gebruikt als tegengif of tegengif voor gif. Enkele voorbeelden van deze stoffen zijn naloxon voor opioïdvergiftiging, acetylcysteïne voor paracetamolvergiftiging en actieve kool voor de meeste soorten gif. Tegengif mag alleen worden gegeven door een arts of medische professional. De reden is dat er een tegengif is voor gif A, het kan anders zijn voor gif B enzovoort. Bovendien kan het gebruik van deze stoffen, indien niet passend, bijwerkingen of complicaties veroorzaken.
