Aanvallen zijn abnormaal gedrag en lichaamsbewegingen als gevolg van veranderingen in elektrische activiteit in de hersenen. Epileptische aanvallen kunnen voornamelijk optreden als gevolg van epilepsie, een aandoening van het centrale zenuwstelsel die herhaalde aanvallen veroorzaakt. Om deze symptomen te behandelen, zal de arts verschillende medicijnen tegen aanvallen geven, hetzij in combinatie of één type medicijn. Medicijnen voor epileptische aanvallen kunnen aanvallen onder controle houden bij maximaal 70% van de patiënten met epilepsie. Het is echter belangrijk om te onthouden dat er geen remedie is voor deze zenuwaandoening. De meeste patiënten zullen het medicijn ook langdurig moeten blijven gebruiken.
Veel voorkomende soorten medicatie tegen epilepsie om epilepsie te behandelen
Er zijn verschillende soorten, hier zijn medicijnen tegen aanvallen die vaak door artsen worden gegeven:
1. Carbamazepine (carbamazepine)
Carbamazepine is een medicijn dat artsen kunnen geven voor partiële aanvallen in delen van het lichaam, tonisch-clonische aanvallen en gemengde aanvallen. Tonisch-clonische aanvallen zelf zijn een van de gegeneraliseerde aanvallen waarbij patiënten soms de controle over hun urinewegen verliezen. Van carbamazepine is bekend dat het de natriumstroom in de hersenen en in het lichaam helpt blokkeren, waardoor abnormale elektrische activiteit tussen zenuwcellen wordt verminderd. Dit medicijn tegen aanvallen kan echter enkele bijwerkingen veroorzaken, zoals vermoeidheid, veranderingen in het gezichtsvermogen, misselijkheid, huiduitslag en duizeligheid.
2. Fenytoïne (fenytoïne)
Fenytoïne helpt zowel partiële aanvallen als gegeneraliseerde tonisch-clonische aanvallen onder controle te houden. Dit medicijn kan door de arts intraveneus worden toegediend om de actieve aanvallen die de patiënt ervaart onmiddellijk onder controle te houden. De bijwerkingen van fenytoïne kunnen variëren, waaronder:
- Duizelig
- Vermoeidheid
- Moeilijk om te spreken
- Puistje
- huiduitslag
- Zwelling van het tandvlees
- Haargroei waar het niet hoort (hirsutisme)
Bovendien kan fenytoïne langdurige effecten veroorzaken in de vorm van botverdunning.
3. Valproïnezuur en valproïnezuur
Valproaat en valproïnezuur zijn geneesmiddelen voor epileptische aanvallen om partiële aanvallen, gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen en afwezige aanvallen te behandelen. Afwezigheidsaanvallen treden op wanneer de patiënt een tijdje het zelfbewustzijn verliest, wat wordt gekenmerkt door een lege blik. Absence-aanvallen zijn de meest voorkomende vorm van aanvallen bij kinderen. Vaak voorkomende bijwerkingen van valproaat en valproïnezuur zijn duizeligheid, misselijkheid, braken, tremoren, haaruitval, verminderde aandacht en verminderd denken. Patiënten die het gebruiken, lopen ook risico op gewichtstoename, depressie bij volwassenen en onrust bij kinderen. Deze medicijnen tegen aanvallen hebben ook langetermijneffecten, waaronder dunner worden van de botten, zwelling in de enkels en onregelmatige menstruatie. Valproaat mag niet door zwangere vrouwen worden ingenomen.
4. Diazepam en lorazepam
Diazepam en lorazepam zijn effectief bij de kortdurende behandeling van alle soorten aanvallen. Dit medicijn wordt ook gebruikt in noodsituaties om aanvallen bij patiënten te stoppen, vooral die met status epilepticus.
Diazepam is effectief bij de kortdurende behandeling van alle soorten aanvallen.Bijwerkingen van deze geneesmiddelen zijn vermoeidheid bij de patiënt, onstabiele stappen, misselijkheid, depressie en verminderde eetlust. Kinderen die diazepam of lorazepam gebruiken, lopen ook het risico om zich te ontwikkelen
kwijlen en hyperactiviteit. De tolerantie van het lichaam voor het medicijn kan zich na een paar weken ontwikkelen, dus de bijwerkingen kunnen zelfs bij dezelfde dosis afnemen.
5. Fenobarbital (fenobarbital)
Fenobarbital is een medicijn tegen epilepsie en epileptische aanvallen dat nog steeds wordt gebruikt. Het helpt bij de behandeling van bijna alle soorten aanvallen en is een zeer effectief medicijn tegen lage kosten. Fenobarbital kan echter ook bijwerkingen veroorzaken zoals slaperigheid en gedragsveranderingen bij patiënten.
6. Levetiracetam
Levetiracetam is een geneesmiddel dat vaak wordt gecombineerd met andere geneesmiddelen tegen epileptische aanvallen om partiële en primaire gegeneraliseerde aanvallen te behandelen, evenals myoclonische aanvallen. Myoclonische aanvallen zorgen ervoor dat de spieren van de patiënt plotseling schokken alsof ze in shock zijn. Bijwerkingen van levetirecetam kunnen vermoeidheid, zwakte en gedragsveranderingen zijn.
7. Oxcarbazepine (Oxcarbazepine)
Oxcarbazepine wordt gebruikt om partiële aanvallen te behandelen. Dit medicijn kan alleen of in combinatie met andere medicatie tegen aanvallen worden ingenomen - dagelijks ingenomen. Enkele van de bijwerkingen van oxcarbazepine zijn duizeligheid, slaperigheid, hoofdpijn, braken, dubbelzien en een verstoord evenwicht.
8. Tiagabine (tiagabine)
Tiagabin wordt door artsen voorgeschreven voor de behandeling van partiële aanvallen, al dan niet gepaard gaand met gegeneraliseerde aanvallen. De toediening van tiagabin zal worden gecombineerd met andere geneesmiddelen tegen epilepsie. Net als andere medicijnen tegen aanvallen, kan tiagabine ook vaak voorkomende bijwerkingen veroorzaken, zoals duizeligheid, vermoeidheid en zwakte. De patiënt kan ook prikkelbaar, angstig en verward worden.
Tips om te leven met epilepsie
Leven met epilepsie is zeker niet gemakkelijk om te leven. Er zijn enkele tips die u kunt toepassen om het risico op schade te minimaliseren als u met epilepsie leeft:
- Nodig familie en vrienden uit om epilepsie te begrijpen. Vertel hen dat als een aanvalsepisode optreedt, ze verschillende manieren kunnen gebruiken om ermee om te gaan. Bijvoorbeeld door een kussen op het hoofd te geven en kleding los te maken.
- Veranderende levensstijl, zoals niet autorijden en reizen met het openbaar vervoer of deel rit
- Probeer ontspanningsmethoden zoals yoga, diepe ademhalingstechnieken en tai chi
- Op zoek naar een dokter die je op je gemak stelt
- Op zoek naar groepen met leeftijdsgenoten om wederzijdse ondersteuning te bieden aan mensen met epilepsie
[[Gerelateerd artikel]]
Aantekeningen van SehatQ
Geneesmiddelen voor epilepsie kunnen door artsen worden gegeven om aanvallen bij epilepsiepatiënten onder controle te houden. Overleg altijd met uw arts over bijwerkingen en andere waarschuwingen met betrekking tot het gebruik van het medicijn dat u gaat gebruiken.
Diazepam is effectief bij de kortdurende behandeling van alle soorten aanvallen.Bijwerkingen van deze geneesmiddelen zijn vermoeidheid bij de patiënt, onstabiele stappen, misselijkheid, depressie en verminderde eetlust. Kinderen die diazepam of lorazepam gebruiken, lopen ook het risico om zich te ontwikkelen kwijlen en hyperactiviteit. De tolerantie van het lichaam voor het medicijn kan zich na een paar weken ontwikkelen, dus de bijwerkingen kunnen zelfs bij dezelfde dosis afnemen. 
