Voor degenen onder u die zuurstoftherapie ondergaan, zuurstofregelaars zijn zeker geen vreemde apparatuur. Samen met de zuurstoftank zorgt de regelaar voor een vlotte toevoer van zuurstof naar uw lichaam zodat u uw activiteiten relatief normaal kunt blijven uitvoeren. Het gebruik van een zuurstofregelaar vereist geen elektrische stroom, maar vereist wel onderhoud zodat de functie niet wordt verstoord. Deze regelaar bestaat uit een drukindicator in de buis,
debietmeter, en soms)
bevochtiger. Regelgevers zijn anders dan ventilatoren. De ventilator heeft elektrische ondersteuning nodig om te functioneren, terwijl de regelaar dat niet doet. Ventilatoren zijn meestal ook alleen te vinden op de Intensive Care (ICU), terwijl regelaars die aan draagbare tanks zijn bevestigd, overal kunnen worden gebruikt, inclusief ambulances.
Zuurstofregulatorfunctie:
Structureel functioneert de zuurstofregelaar om de hoeveelheid zuurstof te regelen die uit de opslagtank voor gecomprimeerde zuurstof komt, zodat deze veilig is voor inademing door de mens. De regelaar is echter geen regelaar van de zuurstofstroom, dus in de praktijk vereist dit hulpmiddel aanvullende hulpmiddelen zoals:
debietmeter. De meeste zuurstofregelaars kunnen worden ingesteld om 0-25 liter zuurstof per minuut te leveren. Gewoonlijk zal uw arts u aanraden de regelaar in te stellen op 15 liter zuurstof per minuut elke keer dat u zuurstoftherapie uitvoert. Er is echter ook een regelaar die kan worden afgesteld op drukken boven de 25 liter per minuut, ook wel hogedrukzuurstof genoemd. Dit hulpmiddel is echter alleen beschikbaar in ziekenhuizen, aangezien het alleen is toegestaan bij patiënten met acute ademhalingsinsufficiëntie om de ademhaling te stabiliseren en het zuurstofgehalte in het bloed onder controle te houden.
Onder welke omstandigheden moet u een zuurstofregelaar gebruiken?
Een zuurstofregelaar aangesloten op een zuurstofopslagtank kan worden gebruikt voor iedereen die ademhalingshulp nodig heeft. Deze tool is erg handig wanneer u zuurstof moet krijgen in afgelegen gebieden of in gezondheidsinstellingen met nog steeds onstabiele of zelfs onbestaande elektriciteit. Zoals eerder vermeld, wordt de zuurstofregelaar die in de zuurstoftank wordt gebruikt meestal ook gebruikt om zuurstoftherapie uit te voeren, zowel thuis als in het ziekenhuis. Zuurstoftherapie zelf wordt gedaan wanneer het lichaam niet genoeg zuurstof door de luchtwegen kan krijgen. Deze aandoening wordt meestal veroorzaakt door problemen met de longen, zoals:
- Longontsteking
- Astma
- Chronische obstructieve longziekte (COPD)
- Bronchopulmonale dysplasie, ook bekend als onvolgroeide longaandoeningen bij pasgeborenen
- Hartfalen
- taaislijmziekte
- Slaapapneu
- Andere longziekten
- Trauma aan het ademhalingssysteem.
Niet alle patiënten met de bovengenoemde ziekte hebben echter zuurstoftherapie nodig. De arts zal eerst tests uitvoeren om de diagnose te bevestigen, zoals:
Er worden bloedmonsters uit de slagaders genomen en vervolgens gecontroleerd op zuurstofgehalte. Mensen die zuurstofregulatoren nodig hebben voor therapie, zijn degenen met een zuurstofgehalte in het bloed van minder dan 60 mmHg (normaal 75-100 mmHg).
Door het gebruik van dit apparaat hoeft u geen bloedonderzoek te ondergaan. In plaats daarvan wordt er een soort clip aan het topje van je vinger bevestigd, dan wordt het zuurstofgehalte in je bloed gezien. De referentie voor het gebruik van zuurstofregulatoren voor therapie is ook hetzelfde, namelijk minder dan 60 mmHg. [[gerelateerde artikelen]] Zodra het zuurstofgehalte in uw bloed bekend is, leert de arts u het juiste gebruik van de ademautomaat in overeenstemming met uw toestand en de te gebruiken apparatuur. Zet de zuurstofregelaar nooit boven de limiet omdat een te hoog zuurstofgehalte in het bloed (meer dan 110 mmHg) leidt tot zuurstofvergiftiging. Sommige mensen moeten hun hele leven zuurstoftherapie ondergaan, maar sommige mensen hebben alleen in bepaalde situaties de hulp van een zuurstofregulator nodig. Er is ook therapie die alleen in een ziekenhuis kan, maar niet zelden krijg je ook een beademingsapparaat, zodat je de therapie thuis kunt voortzetten.
