Oppervlakte-actieve stof of oppervlakteactieve stoffen zijn moleculen die amfifiel zijn (met zowel hydrofiele als lipofiele eigenschappen). Hydrofiel is een soort verbinding die water kan binden, terwijl lipofiel een verbinding is die olie kan binden en water kan haten (hydrofoob). Oppervlakteactieve stoffen zijn te vinden in zepen, wasmiddelen en schoonmaakmiddelen. Oppervlakteactieve stoffen zijn moleculen die kunnen worden geabsorbeerd op het grensvlak tussen vloeistof en gas. Wanneer het in water wordt gebracht, zal de oppervlakteactieve stof zich uitlijnen met zijn hydrofobe deel in de lucht, terwijl zijn hydrofiele deel zich in het water bevindt, zodat het de spanning aan het oppervlak of het grensvlak van de stof kan verminderen.
Hoe oppervlakteactieve stoffen werken
Wanneer er voldoende hoeveelheden oppervlakteactieve moleculen in oplossing zijn, zullen ze combineren om structuren te vormen die micellen worden genoemd. Wanneer micellen worden gevormd, zal de kop van de oppervlakteactieve stof die van water houdt, zichzelf positioneren om te worden blootgesteld aan water, terwijl de staart die een hekel heeft aan water in het midden van de micelstructuur wordt gegroepeerd zodat deze tegen water wordt beschermd. De micellen werken dan als een geheel om verschillende onzuiverheden, zoals vuil of olievlekken, te verwijderen. De waterhatende staart wordt aangetrokken door de grond en omringt deze, terwijl de kop van de oppervlakteactieve stof de grond van het oppervlak in de reinigingsoplossing trekt. U zult zien dat het vuil dat van het oppervlak van het object komt het water of de reinigingsoplossing begint te vervuilen. De micellen vormen zich vervolgens opnieuw met staarten die de grond op zijn plaats houden in het midden van de structuur.
Soorten oppervlakteactieve stoffen
De volgende soorten oppervlakteactieve stoffen zijn gebaseerd op het verschil in lading op hun hydrofiele koppen.
1. Anionische oppervlakteactieve stoffen
Anionische oppervlakteactieve stoffen hebben een negatief geladen uiteinde van het molecuul dat hydrofiel is. Dit negatief geladen deel van het molecuul is meestal een sulfonaat, sulfaat of carboxylaat. Voorbeelden van anionische oppervlakteactieve stoffen zijn natriumalkylbenzeensulfonaat, natriumstearaat en kaliumalcoholsulfaat, die gewoonlijk worden aangetroffen in zepen en detergentia.
2. Niet-ionische oppervlakteactieve stoffen
Niet-ionische oppervlakteactieve stoffen zijn soorten oppervlakteactieve stoffen die geen ionen hebben. Deze oppervlakteactieve stoffen krijgen hun polariteit doordat het molecuul aan de ene kant een zuurstofrijk deel heeft en aan de andere kant een groot organisch molecuul. Voorbeelden van niet-ionogene oppervlakteactieve stoffen zijn ethoxylaatalcoholen, nonylfenoxypolyethyleenalcoholen en ethyleenoxide/propyleenoxideblokcopolymeren. Niet-ionogene oppervlakteactieve stoffen zijn over het algemeen niet-schuimend of laagschuimend, waardoor ze geschikt zijn voor gebruik als ingrediënt bij de vervaardiging van laagschuimende detergentia.
3. Kationische oppervlakteactieve stoffen
Kationische oppervlakteactieve stoffen zijn positief geladen moleculen die gewoonlijk zijn afgeleid van stikstofverbindingen. Veel kationische oppervlakteactieve stoffen hebben ontsmettende of reinigende eigenschappen, zoals bactericide of anderszins. Deze oppervlakteactieve stof is nuttig voor het maken van desinfecterende middelen die een kationische desinfecterende laag op het oppervlak achterlaten. Een voorbeeld van een kationische oppervlakteactieve stof is alkylammoniumchloride.
4. Amfotere oppervlakteactieve stoffen
Amfotere oppervlakteactieve stoffen zijn oppervlakteactieve stoffen waarvan de lading verandert met de pH. Deze oppervlakteactieve stoffen kunnen van het anionische, niet-ionische of kationische type zijn, afhankelijk van de pH. Amfotere oppervlakteactieve stoffen worden vaak gebruikt in producten voor persoonlijke verzorging, zoals shampoos en cosmetica. Voorbeelden van amfotere oppervlakteactieve stoffen zijn betaïne en aminooxiden. [[Gerelateerd artikel]]
Oppervlakteactieve functie:
Een van de meest voorkomende functies van oppervlakteactieve stoffen is als hoofdbestanddeel bij de vervaardiging van was- of reinigingsmiddelen. In wasmiddelen werken oppervlakteactieve stoffen om de verspreidings- en bevochtigingseigenschappen van moleculen te vergroten, zodat ze helpen vuil vast te houden en het gemakkelijker te maken om het te verwijderen. Afgezien daarvan zijn hier enkele andere functies van oppervlakteactieve stoffen die in het dagelijks leven worden gebruikt.
- De functie van oppervlakteactieve stoffen in schoonmaakproducten is om activiteit op het oppervlak te activeren, zodat vuil kan worden gebonden en losgelaten van andere oppervlakken die aan vuil zijn bevestigd, bijvoorbeeld op kleding, vloeroppervlakken, tafeloppervlakken, enzovoort.
- Bij het verven van textiel zijn oppervlakteactieve stoffen moleculen die worden gebruikt om de kleurstof gelijkmatig in de stof te laten doordringen.
- Een andere functie van oppervlakteactieve stoffen is als emulgator of schuimmiddel.
- Oppervlakteactieve stoffen die meer lipofiel en minder hydrofiel zijn, kunnen worden gebruikt als ontschuimers of als emulgatoren.
- Oppervlakteactieve stoffen kunnen ook functioneren als germiciden, fungiciden en insecticiden.
- Oppervlakteactieve stoffen kunnen ook worden gebruikt bij corrosieremming. De functie van de oppervlakteactieve stof is hier om de oliestroom in het poreuze gesteente te vergroten en aërosolen te genereren.
Dat is een uitleg over oppervlakteactieve stoffen, beginnend bij de typen, voorbeelden, tot hun functies. Ik hoop dat dit je helpt te begrijpen hoe dit molecuul werkt. Als u vragen heeft over gezondheidsproblemen, kunt u deze gratis rechtstreeks aan uw arts stellen via de SehatQ family health-applicatie. Download de SehatQ app nu in de App Store of Google Play.
